ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿರಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ..!

(www.vknews.in) : ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರನ್ನು(ಸ) ಮಕ್ಕಾ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಕೆಲ ದುಷ್ಟ ಜನರುಗಳ ಗುಂಪು ಬಹಳ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಕೊಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರು ತಾನು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಊರನ್ನೇ ತ್ಯಜಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಜೊತೆ ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರು ಮಕ್ಕಾದಿಂದ ಮದೀನಾಗೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದರು. ಮದೀನಾದ ಜನರು ಬಹಳ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರನ್ನು ಮತ್ತು ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳನ್ನು ಬರ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಊರು, ಮನೆಮಠ, ಬಂಧುಬಳಗ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದವರ ಮನಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ನೋವಿರಬಹುದು ಆ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮದೀನಾದ ಜನರು ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಮನೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು, ಹೊಸ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟರು. ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತ ಚಾಚಿದರು. ಮಕ್ಕಾ ತೊರೆದು ಬಂದಿದ್ದ ಜನರು ಹಾಲು ಜೇನಿನಂತೆ ಮದೀನಾದ ಜನರಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ಹೋದರು. ಅದೇ ಅವರ ಸ್ವಂತ ಊರಾಗಿ ಹೋಯಿತು.

ಇಂದು ನಮ್ಮ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಯಾರಾದರೂ ಪೆನ್ನು ಕೇಳಿದರೂ ಸಹ ಪೆನ್ನಿನ ಕ್ಯಾಪನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪೆನ್ನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಕೇವಲ ಐದು ರೂಪಾಯಿಗಳ ಪೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರಾಣ. ಪರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ನಾವು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಇದರಿಂದ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಂಚ ಹೇಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಸ್ವಂತ ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮನಿಗೆ ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಾಪಾರ ಕಲಿಸಲು ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ನಾವು ಸದಾ ಸಿದ್ಧ ಆದರೆ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಬಡ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಎರಡು ಪುಸ್ತಕ ಒಂದು ಜೊತೆ ಬಟ್ಟೆ ಸಹ ಕೊಡಿಸಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತೇವೆ.

Advertisements

ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳು ಬಾಡಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಆದರೆ ತಮ್ಮ ಆಟೋ ಓಡಿಸಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಸಹಾಯ ಮಾಡದೇ ಇರಲು ನೂರಾರು ಕುಂಟು ನೆಪಗಳ ಗಂಟು ಮೂಟೆಗಳು ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಸಂಬಂಧಿಕರಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಅರೋಗ್ಯ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿದ್ದರೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಹಣ ಕೇಳಿಬಿಡುತ್ತಾರೋ ಎನ್ನುವ ಭಯ. ಸಂಬಂಧಿಕರಲ್ಲಿ, ಸ್ನೇಹಿತರಲ್ಲಿ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರಲ್ಲಿ ಬಾಂಧವ್ಯದ, ವಾತ್ಸಲ್ಯದ, ಮನುಷ್ಯತ್ವದ ಕಂದರ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಯಾರಿಗೂ ಯಾರ ಮೇಲೂ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ, ವಿಶ್ವಾಸ ಇಲ್ಲ. ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಗುರಿ, ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ನಾವು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಬೇಕು, ನಾವು ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ನಾವು ಕುಳಿತರೆ ಎದ್ದರೆ ಬಂದರೆ ಹೋದರೆ ಜನರು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಗೌರವಿಸಬೇಕು, ಶಾಲು ಹೊದಿಸಬೇಕು, ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಪ್ರಚಾರಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ಜೀವನ, ಇದೆಲ್ಲ ನಶ್ವರ ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತು. ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಹೋಗಬೇಕು, ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ತಿ ಪಾಸ್ತಿ, ಹಣ ಅಂತಸ್ತು ಏನೂ ಬರಲ್ಲ ಎಂದೂ ಸಹ ಗೊತ್ತು. ಆದರೂ ನಾವು ಸತ್ಯದ ದಾರಿಯನ್ನು ಮರೆತು ಕಣ್ಣಿದ್ದೂ ಕುರುಡರಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ರಾಮನಗರದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಕಲಕುವಂತಹ ಘಟನೆಯೊಂದು ನಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಅಣ್ಣನ ಶರ್ಟು ತಮ್ಮ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಯಾವುದೊ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ. ಅಣ್ಣ ಕೋಪಗೊಂಡು ತಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾಡಿದ. ಆ ಜಗಳ ತಮ್ಮನನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ನೋವುಂಟು ಮಾಡಿತು ಎಂದರೆ ಆತ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ. ಕೇವಲ ಒಂದು ಶರ್ಟು, ಇಂತಹ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಆಸ್ತಿಯ ಅಥವಾ ಹಣದ ವಿಷಯ ಬಂದರೆ ಏನಾಗಬಹುದು. ಈ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯ ಮನುಷ್ಯತ್ವದ ಮಟ್ಟ ಎಷ್ಟು ಕೀಳು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಕುಸಿದಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ.

ಪರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೇ ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಡಬೇಕು. ತಾವು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಸಮಾಜ ಕಲ್ಯಾಣ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಅದು ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗಬೇಕು. ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿರಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸುಗಳು ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಯಾವಾಗಲು ಪರರ ಸ್ವತ್ತನ್ನು ಕಬಳಿಸುವದರಲ್ಲೇ ನಿಸ್ಸೀಮರಾಗಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳೂ ಸಹ ಅದೇ ದಾರಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎಂತೆಂಥ ರಾಜಮಹಾರಾಜರು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಈ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಎಂಥವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಕೊಡುಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಹೋದವರನ್ನು ಮಾತ್ರ. ಅಲ್ಲವೇ ? ನೀವು ಯಾವುದೇ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿರಿ, ಶ್ರೀಮಂತ ಅಥವಾ ಕಡು ಬಡವರಾಗಿರಿ ನಿಮ್ಮಿಂದ ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಒಳಿತು ಮಾಡಿ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು, ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿ.

ಚಾರಿಟೇಬಲ್ ಟ್ರಸ್ಟುಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ಕಪ್ಪು ಹಣವನ್ನು ಬಿಳಿ ಹಣವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಮಾತ್ರ ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಡಿ. ಅದರ ಸದುಪಯೋಗವನ್ನು ಸಹ ಮಾಡಿ. ನಮ್ಮ ಭಕ್ತಿ ಪೂಜೆ ಪುರಸ್ಕಾರ ಹಜ್ಜು ಉಮ್ರಾಗಳಿಂದ ನಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಲಾಭ. ಅದರಿಂದ ದೇವರಿಗೆ ಅಥವಾ ಜನರಿಗೆ ಏನೂ ಲಾಭ ಸಿಗಲ್ಲ. ದೇವರು ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವ ಜನರಿಗೆ ಲಾಭವಾದರೆ ಅದರಿಂದ ದೇವರು ಸಂತೋಷ ಪಡುವುದಿಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮ ನಿಯ್ಯತ್ತು ಆತನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ ? ಮನಃಶಾಂತಿ ಬೇಕಾದರೆ ಪರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತ ಚಾಚಿ ನೋಡಿ…! – ಆ ಖುಷಿಯೇ ಬೇರೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ…!

– ಜಬೀವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್