(www.vknews.in): ಅಲ್ಲಾಹ್ ಕೂಗ್ತು ಏಳೋ ಮಗಾ. ಬಿರ್ಬಿರ್ನೆ ಎದ್ದು ಹೊಲಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಹುಲ್ ಕೊಯ್ಕೊಂಡ್ ಬಾ – ಇದು ನಮ್ಮ ಕಡೆಯ ಹಳ್ಳಿ ಭಾಷೆ. ಅಲ್ಲಾ ಕೂಗ್ತು ಅಂದರೆ ಅಜಾನ್ ಎಂದರ್ಥ. ಬೆಳಕು ಹರಿಯಲಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಗಲು ಹಳ್ಳಿಗರಿಗೆ ಅಜಾನ್ ಕೂಗು ಒಂದು ಅಲಾರಂ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ. ಎಲ್ಲಾ ಧರ್ಮದವರು ಬಾಳಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ತಾತ-ಅಜ್ಜಂದಿರು ಬಸ್ಸುಗಳ ಹಾರನ್ ಮತ್ತು ಅಜಾನ್ ಕೂಗನ್ನು ಕೇಳಿ ಈಗ ಸಮಯ ಎಷ್ಟಾಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಬಸ್ಸುಗಳು ಏರಿ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಹಾರನ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಬರುತ್ತವೆ. ಇದೇ ಬಸ್ಸು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಎಂದು ಹಳ್ಳಿ ಜನರು ಥಟ್ಟನೆ ಹೇಳಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ದಿನದಲ್ಲಿ ಐದು ಹೊತ್ತು ಅಜಾನ್ ಕೂಗಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಳ್ಳಿಯ ನಿಶ್ಯಬ್ಧ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ದೂರದ ಹಳ್ಳಿಗಳವರೆಗೂ ಅಜಾನ್ ಕೂಗು ಕೇಳಿಸುವುದುಂಟು.

ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಿದಾಕ್ಷಣ ಸರಸರನೆ ಸಿದ್ಧಗೊಂಡು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಮನೆ ಮುಂದೆ ಕಸ ಗುಡಿಸಿ, ಗೊಬ್ಬರ ಸಾರಿಸಿ, ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ರೈತರು ಹೊಲಗದ್ದೆ  ಕಡೆ ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ. ಹೆಂಗಸರು ಹಾಲು ಕರೆದು ಹತ್ತಿರದ ಹಾಲು ಡೈರಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಬೀಡಿ ಹತ್ತಿಸಿ, ತಟ್ಟೆ ಇಡ್ಲಿಗೋಸ್ಕರ ಗುಡಿಸಲು ಹೋಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಬೆಲ್ಲದ ಟೀ ಸವಿಯುತ್ತಾ ಹರಟೆ ಮಾತು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರು ತೆಂಗಿನ ತೊಗಟೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಕಾಯಿಸಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಹಣೆ ತುಂಬಾ ನಾಮ ಬಳಿದು, ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲು ಹಳ್ಳಿಯ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಮಸೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಮಾಜ್ ಮುಗಿಸಿ, ಕೆಲವರು ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೋದರೆ , ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಟೀ ಕುಡಿಯಲು ಹೋಟೇಲಿನತ್ತ ಧಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧ, ಉಸ್ಮಾನ್, ಕುಮಾರ, ಹಿರಿಗೌಡ್ರು, ಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ರಮೀಮ್ ಭೈ ಮುಂತಾದವರು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಸುಂಕವಿಲ್ಲದ ಹಳ್ಳಿ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಮಾತನಾಡಲು ಊರಿನ ಕಥೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಅವರ ಬಳಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಬಿಟ್ಟರೆ ದಿನವಿಡೀ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹೋಟೆಲ್ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅರಳಿ ಮರದ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.

ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮದವರು ತನ್ನ ಊರಿನ ಪರಧರ್ಮದ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಮದುವೆಮುಂಜಿ ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ, ಸಾವುನೋವುಗಳಲ್ಲಿ, ಹಬ್ಬಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಕಷ್ಟಸುಖಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅನ್ಯೋನ್ಯವಾಗಿ ಇಂದಿಗೂ ಬಾಳಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಯ ಊರಲ್ಲಿ ನಾನು ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದೇನೆ. ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಸ್ನೇಹ ಸತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಾಂಧವ್ಯ ಮುರಿದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮೂರ್ ಜನ ಅಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ. ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವ ಮೂಲೆಗಾದರೂ ಹೋಗಿ, ನಿಮ್ಮೂರಿನ ಜನರು ಸಿಕ್ಕರೆ, ಎಷ್ಟು ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವೇ. ಇವರು ನಮ್ಮೂರಿನವರು ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ, ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಿಕೊಡುವುದಿಲ್ಲವೇ. ಏನಾದರು ಅಗತ್ಯ ಬಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದಿಲ್ಲ .  ಅಲ್ಲಿ ಜಾತಿ ಧರ್ಮ ಅಡ್ಡ ಬರಲ್ಲ. ವೈಷಮ್ಯದ ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡುತ್ತಿರುವುದು ಕೆಲ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಾತ್ರ.

ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟಸುಖಗಳಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಸ್ಪಂದಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಜನರು ಮಾತ್ರ. ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬಂದು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹಾರ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಬಂದರೆ ಅದರ ಹಿಂದೆ ರಾಜಕೀಯವಿರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಬಿತ್ತುತ್ತಿರುವ ವಿಷಬೀಜಕ್ಕೆ ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಇಂದಿಗೂ ಎಷ್ಟೋ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮರಹೀಮರ ಸ್ನೇಹ ಮುಂದುವರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಕರೋನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಹಿಂದೂಗಳ ನೂರಾರು ಅಂತ್ಯ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಹಿಂದೂ ಆಚರೆಣಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದು ಹಿಂದುಮುಸಲ್ಮಾನರ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ  ಸಾಮರಸ್ಯಕ್ಕೆ ಮನುಷ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಯಿತು.

ಬೇಕಂತಲೇ ಕೆಲ ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳು ಅಜಾನ್ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು. ಆದರೆ ಹಳ್ಳಿ ಜನರು ಅಜಾನ್ ನಿಂದ ನಮಗೆ ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಯೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದರು. ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ ನಾವು ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಅವರ ಧರ್ಮ ಅವರು ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಲೆತಲಾಂತರಗಳಿಂದ ನಾವು ಮಸೀದಿ ನೋಡುತ್ತಾ, ಅಜಾನ್ ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದಿದ್ದೇವೆ. ಮೈಕ್  ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ಎತ್ತರವಾದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅಲ್ಲಾ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕಗಳು ಬಂದಿವೆ. ನಾವು ಸಹ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಅನೇಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ, ಭಜನೆಗಳಿಗೆ, ಹರಿಕಥೆಗಳಿಗೆ, ಯಾಗಯಜ್ಞಾದಿಗಳಿಗೆ, ಹಬ್ಬಹರಿದಿನಗಳಿಗೆ ಮೈಕ್ ಬಳಸುತ್ತೇವೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೀರ್ತನೆಯ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದು ನಮ್ಮೂರಿನ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುವುದುಂಟು.

ಅಜಾನ್ ಗೆ ಹಳ್ಳಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಾ ಕೂಗ್ತು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಏನಿದು ಅಜಾನ್? ಇದರ ಅರ್ಥ ಏನು? ಅಲ್ಲಾಹು ಅಕ್ಬರ್ ಎಂದರೆ ಅಕ್ಬರ್ ಮಹಾರಾಜನ ಹೆಸರಲ್ಲ. ಅಜಾನ್ ವಾಕ್ಯಗಳ ಅರ್ಥ – ದೇವರು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡವನು. ಅಲ್ಲಾಹನಲ್ಲದೆ ಆರಾಧನೆಗೆ ಅರ್ಹರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ನಾನು ಸಾಕ್ಷ್ಯ ನುಡಿಯುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದ್ (ಸ) ಅವರು ಅಲ್ಲಾಹನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರಾಗಿರುವರೆಂದು ನಾನು ಸಾಕ್ಷಿ ನುಡಿಯುತ್ತೇನೆ. ಬನ್ನಿ ನಮಾಜ್ ನ ಕಡೆಗೆ. ಬನ್ನಿ ಯಶಸ್ಸಿನ ಕಡೆಗೆ. ಅಲ್ಲಾಹನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಾರೂ ಆರಾಧನೆಗೆ ಅರ್ಹರಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಅಜಾನ್ ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ ನಿದ್ದೆಗಿಂತ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಉತ್ತಮ.

ದೇವರು ದೊಡ್ಡವನು ಎಂದು ಬಾಯಿ ಮಾತಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಲ್ಲ. ಆ ಮಾತಿಗೆ ಮನಸಾರೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಬೇಕು. ಹೌದು ದೇವರು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡವನು. ನನ್ನ ಆಸ್ತಿಅಂತಸ್ತು ದೊಡ್ಡದಲ್ಲ, ನನ್ನ ಅಧಿಕಾರ ದೊಡ್ಡದಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸಂಪತ್ತು ದೊಡ್ಡದಲ್ಲ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇಂದು ನಾವು ಹಣದ ಪೂಜಾರಿಗಳಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ. ಅಧಿಕಾರದ ಆರಾಧಕರಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ. ದೇವರು ನನಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಆದ್ಯತೆ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಆದ್ಯತೆಗಳ ಪಟ್ಟಿಯ ಪ್ರಥಮ ದರ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ? ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಅವಲೋಕಿಸಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಅಜಾನ್ ಗೆ ತನ್ನದೆ ಆದ ಒಂದು ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇದೆ. ಸಾರ್ವಜನಿಕರಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೇಯ ಬಾರಿಗೆ ಅರಬ್ ದೇಶದ ಮಕ್ಕಾ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿರುವ ಪವಿತ್ರ  ದೇವರ ಭವನ ಕಾಬಾ ದ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಿದ್ದು ಹಜ್ರತ್ ಬಿಲಾಲ್ ಎಂಬುವರು. ಈ ಬಿಲಾಲ್ ಯಾರು ಗೊತ್ತೇ? ಅರಬ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಗುಲಾಮಗಿರಿಯ ಪದ್ಧತಿ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಜನರಲ್ಲಿ ಮೇಲುಕೀಳು ಬಡವಬಲ್ಲಿದ ಎಂಬ ಬೇಧಭಾವ ಬಹಳ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಕೆಟ್ಟ ಗುಲಾಮಗಿರಿ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನಲುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಗುಲಾಮ ಬಿಲಾಲ್. ಆಫ್ರಿಕಾ ದೇಶದ ಜನರ ಮೈಬಣ್ಣ, ಶರೀರದ ಲಕ್ಷಣಗಳು ನೀವು ನೋಡಿರಬಹುದು. ಅದೇ ತೀರಾ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದವರು ಬಿಲಾಲ್. ಮೇಲು ಕೀಳು ಎಂಬ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಜನರ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಂದ ಕೊತ್ತೊಗೆಯಲು, ಮನುಷ್ಯರೆಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರು ಎಂದು ಸಾರಲು, ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಪವಿತ್ರ ಯಾತ್ರಾ ಸ್ಥಳ ದೇವರಭವನ ಕಾಬಾ ಕಟ್ಟಡದ ಮೇಲೆ ಹಜ್ರತ್ ಬಿಲಾಲರನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿ, ಅಜಾನ್ ಕೂಗಲು ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರು ಹೇಳಿದರು. ಸಮಾನತೆಯ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಜರಾಮರವಾಗಿ ಉಳಿದುಹೋದವು. ಪ್ರಪಂಚದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಜಾನ್ ಕೂಗು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಈ ಸಮಾನತೆಯ ಪಾಠ ಸಹ ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಜಾನ್ ಜನರಿಗೆ ಒಳಿತಿನ ಕಡೆಗೆ ಕರೆಯುವ ಒಂದು ನಿಮಂತ್ರಣ. ಅಜಾನ್ ಕೂಗಿದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರು ನಮಾಜ್ ಮಾಡಲು ಮಸೀದಿಗೆ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಮಸೀದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಪಂಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ಸರಿಸಮನಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಾರಾಜ, ಗುಲಾಮ, ಕರಿಯ ಬಿಳಿಯ, ಯಾರೇ ಇರಲಿ ಬೇಧಭಾವ ತೋರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಸರಿಸಮಾನರು. ದೇವರು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡವನು.

ಅಜಾನ್ ಅನ್ನು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಕೂಗುವುದು ಅಥವಾ ಹಾಡುವುದು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಮಸೀದಿಯ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಕರು ಒಬ್ಬರನ್ನು ನೇಮಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಜಾನ್ ಕೂಗುವವರ ಕಂಠ ಮನಮೋಹಕವಾಗಿದ್ದರೆ, ಕಿವಿಗೆ ಇಂಪಾಗಿದ್ದರೆ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿದ್ದರೆ ಪುನಃ ಅದನ್ನು ಕೇಳುವ ಆಸೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಜಾನ್ ಕೂಗುವವನ ಕಂಠ ಎಮ್ಮೆ ಕೂಗುವ ಹಾಗಿದ್ದರೆ, ಕೇಳಲು ಹಿತಕರವೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಕೂಗಲ್ಲಿ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸೆಳೆತವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತರಾಳದಿಂದ ಬರುವ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಿನ ಮಾಧುರ್ಯವೇ ಬೇರೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನೀವು ನೆಂಟರಸ್ಥರಿಗೆ  ಶುಭ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಕರೆಯಬೇಕಾದರೆ ಎಷ್ಟು ವಿನಮ್ರತೆಯಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮನಸಾರೆ ಕರೆಯುತ್ತೀರೋ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಅವರ ಮನಸ್ಸುಗಳ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಹೃತ್ಪೂರವಕ ನಿಮಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ನಾವು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ. ಸಮಾರಂಭ ಎಷ್ಟೇ ದೂರವಿದ್ದರೂ ಹಣ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ಲವೇ.

೧೯೭೩ ರಲ್ಲಿ ಗಾನಗಂಧರ್ವ ಮೊಹಮ್ಮದ್ ರಫಿ ಪವಿತ್ರ ಹಜ್ ಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋದರು. ಅವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಾ ಪಟ್ಟಣದ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳ ಕಾಬಾ ದ ಮಸೀದಿಯಲ್ಲಿ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಲು ಆಸೆಯಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿನ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಕಾದಲ್ಲಿ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಲು ಅನುಮತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡರು. ಅವರ ಮಧುರ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಅಜಾನ್ ಕೂಗಿದರು. ಆದರೆ ಅದರ ರೆಕಾರ್ಡಿಂಗ್ ಇಲ್ಲ. ಆ ಧ್ವನಿಯ ರೆಕಾರ್ಡಿಂಗ್ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅವರ ಫ್ಯಾನ್ಸ್ ಗಳಿಗೆ ಅವರ ಸುಮಧುರ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಅಜಾನ್ ಕೇಳುವ ಅವಕಾಶ ಇಂದಿಗೂ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಮಸೀದಿಯ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಕರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮನವಿ. ಅಜಾನ್ ಕೂಗುವವರಿಗಾಗಿ ಒಂದು ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಬೇಕು. ಯಾರು ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಅರ್ಹರೋ ಅಂಥವರನ್ನು ಅಜಾನ್ ಕೂಗಲು ನೇಮಿಸಬೇಕು. ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಎಷ್ಟೊಂದು ಮುಂದುವರೆದಿದೆ, ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಸೌಂಡ್ ಇಂಜಿನೀಯರುಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಶುಕ್ರವಾರದ ಪ್ರವಚನಗಳಿಗೂ ಸಹ ಉತ್ತಮ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕಗಳನ್ನು ಬಳಸಬೇಕು. ಖುತ್ಬಾ ಕಿರುಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗೆ ಭಾಸವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸೌಂಡ್ ಇಡಬಾರದು. ಒಳಾಂಗಣ  ಆಡಿಟೋರಿಯಂ ಗಳಲ್ಲಿ “ಸೌಂಡ್ ಸಿಸ್ಟಮ್” ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎಷ್ಟು ಉತ್ತಮವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಗಮನಿಸಿ. ಅಂತಹ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಸೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಏಕಿಲ್ಲ. ಜನರು ದೇಣಿಗೆ ಕೊಡಲು ಸಿದ್ಧರಿರುತ್ತಾರೆ. ಮಸೀದಿಯ ಸಮಿತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬದಲಿಸಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ.

– ಜಬೀವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್

(www.vknews.in) : ಹೆಸರಾಂತ ಸೂಫಿ ಸಂತ ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ರವರ ಹೆಸರು ಎಲ್ಲರು ಕೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೈಲು ಸಹ ಇದೆ. ಅವರ ಸಮಾಧಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಆ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣ ಮತ್ತು ಬಡಾವಣೆಯ ಹೆಸರು ಸಹ ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಎಂದಾಗಿದೆ. ಅವರ ನೆಚ್ಚಿನ ಶಿಷ್ಯ ಹಜ್ರತ್  ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ. ಸುಮಾರು ಏಳು ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ಅವರ ಕವಿತೆ ಕವನಗಳನ್ನು ಸಿನಿಮಾರಂಗ, ಕಾವ್ಯ ಮತ್ತು ಕಲಾಪ್ರೇಮಿಗಳು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಭಾರತದ ಗಿಳಿ ಎಂದೇ ಹೆಸರು ಬಿರುದು ಪಡೆದ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರು ತನ್ನ ಗುರುಗಳಾದ ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ರವರ ಜೊತೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಇದ್ದರು ಎಂದರೆ ಶರಿಯತ್ ಕಾನೂನು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಮತ್ತು ಖುಸ್ರು ಒಂದೇ ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲೇ ಸಮಾಧಿಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು ಎಂದು ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಅಂದರೆ ಗುರುಶಿಷ್ಯರ ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಾಢ ಬಾಂಧವ್ಯ. ಗುರುಗಳು ಸ್ವರ್ಗವಾಸಿಯಾದಾಗ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿದ್ದರು. ವಿಷಯ ತಿಳಿದಾಕ್ಷಣ ಅವರ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದೆಹಲಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಗುರುಗಳ ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿಯೇ ಕಳೆದು ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ಸಹ ಗುರುಗಳ ಅಗಲಿಕೆಯ ದುಃಖದಲ್ಲೇ ಸ್ವರ್ಗವಾಸಿಯಾಗಿಹೋದರು. ಅವರ ಸಮಾಧಿಯನ್ನು ಗುರುಗಳ ಸಮಾಧಿಯ ಸಮೀಪದಲ್ಲೇ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಮುದ್ದೀನ್ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಲೋಕದ ಪರಾಕಾಷ್ಠತೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದರು. ಆದರೂ ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನಿಗೆ ತನ್ನ ಜೀವಂತ ಕಾಲದ ಓರ್ವ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿ ಗುರುಗಳಾದ ಹಜ್ರತ್ ಬೂಅಲಿ ಷಾ ಖಲಂದರ್ ರವರ ಬಳಿ ಪ್ರತಿ ಗುರುವಾರ ಹೋಗಲು ಹೇಳಿದರು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ತನ್ನ ಗುರುಗಳ ಅಪ್ಪಣೆಯಂತೆ ಪ್ರತಿ ಗುರುವಾರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ ಹಜ್ರತ್ ಬೂ ಅಲಿ ಷಾ ಪಾನಿಪತಿ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದರು – “ಎಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಗುರುಗಳು ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದರ(ಸ) ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರು ರವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಘಾತವಾಯಿತು. ಆದರೂ ಏನೂ ಹೇಳದೆ ಚಾಚು ತಪ್ಪದೆ ಪ್ರವಚನ ಕೇಳಲು ಸಭೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿ ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ರವರು ನಿನ್ನ ಮುಖ  ನೋಡಿದರೆ ಬಾಡಿದಂತಿಗೆ, ಏನೋ ನೋವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೀಯ, ಅದೇನು ಹೇಳಿ ಎಂದರು. ಆಗ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ಹೇಳಿದರು – ಹಜ್ರತ್ ಬೂ ಅಲಿ ಷಾ ಹೇಳಿದರು ನೀವು ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲವಂತೆ.

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಗುರುಗಳು – ನೀವೇ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರ ಸಭೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನಾನು ಸಹ ನನ್ನ ಗುರುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಎಂದರು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರು ಬೂಅಲಿ ಷಾ ರವರ ಬಳಿ ಬಂದು ಹೀಗೆಯೇ ಹೇಳಿದರು. ಆಗ ಬೂ ಅಲಿ ಷಾ ರವರು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈಯನ್ನಿಟ್ಟರು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಜರಿದ್ದರು. ಅತ್ತಇತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತಾ  ತನ್ನ ಗುರುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರನ್ನು ನೋಡಿ, ಏನು ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ನನ್ನ  ಗುರುಗಳು ಸಭೆಯಲ್ಲಿ  ಎಲ್ಲಿ ಕುಳುತಿರುವರು ಎಂದು ಹುಡುಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರು. ಮೊದಲ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರು ಮೇಲ್ದರ್ಜೆಯ ಸಭೆಗೆ ಗುರುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಖುಸ್ರೋ ರವರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಆಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಏಳು ಅಂತಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಗುರುಗಳು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರವಾದಿವರ್ಯರ ಬಳಿ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರು ಮುಖವನ್ನು ಮರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರ ಹುಡುಕಾಟವನ್ನು ನೋಡಿ ತನ್ನ ಸಮೀಪ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಹೇಳಿದರು –  ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ಪರದೆಯನ್ನು ಸರಿಸಿ. ಖುಸ್ರೋ ತನ್ನ ಗುರುಗಳ ಮುಖ ನೋಡಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡರು. ಅವರ ಬಳಿ ಮಹಾಗುರು  ಹಜ್ರತ್ ಅಬ್ದುಲ್ ಖಾದರ್ ಜೀಲಾನಿ ಸಹ ಆಸೀನರಾಗಿದ್ದರು. ತನ್ನ ಗುರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ ಅವರನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯಲು ಮುಂದಾದರು. ಆದರೆ ಹಜ್ರತ್ ಬೂ ಅಲಿ ಷಾ ಖಲಂದರ್ ತನ್ನ ಹಸ್ತವನ್ನು ಖುಸ್ರೋ ರವರ ಎದೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಎತ್ತಿಕೊಂಡರು. ಈ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಯಣ ನೋಡಿದ ನಂತರ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ಅದೇ ಗುಂಗಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕವನವನ್ನು ಬರೆದರು – ನಮಿ ದಾನಂ ಚೆ ಮಂಜಿಲ್ ಬೂದ್…. ಅದು ಪರ್ಷಿಯನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಭಾಷೆ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇದ್ದರೂ ಇಂದಿಗೂ ಸಹ ಕೇಳಲು ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿದೆ. ಆದುದರಿಂದಲೆ ಬಹುಶಃ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಬೇಲಿಗಳಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು.

ಹಜ್ರತ್ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಮತ್ತು ಹಜ್ರತ್ ಬೂಅಲಿಷಾ ಇಬ್ಬರೂ ಮಹಾನ್ ಸೂಫಿ ಸಂತರು. ಅಧ್ಯಾತ್ಮಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದರೂ ಕಿಂಚತ್ತು ಅಸೂಯೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರಾದರೂ ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ಬೇರೆ ಮಠಾಧಿಪತಿಯ ಬಳಿಗೆ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿಯಲು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆಯೇ. “ನಾನು” ಎಂಬ ಅಹಂ ಅಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಶಿಷ್ಯರೂ ಸಹ ತನ್ನ ಗುರುಗಳ ಅಪ್ಪಣೆ ಪಾಲಿಸುವುದುಂಟೆ? ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅಣುಕಿದಾಗ ನಮಗೆ ಏನು ಗೋಚರವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಪಕ್ಷವನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪಕ್ಷದವರಿಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಜಾತಿಯವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಜಾತಿಯವರಿಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಧರ್ಮವನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಧರ್ಮದವರಿಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಕಾರಣ ಏನು ? ಅಸೂಯೆ. ಅಸೂಯೆ ಎಂಬ ವಿಷ ಮನಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಇರುತ್ತದೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗಬೇಕಾದರೆ ವಿಶಾಲ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪ್ರಪಂಚವೇ ಉಲ್ಟಾ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ, ನಾನೇಕೆ ಸುಮ್ಮನಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮದು ಆರೋಗ್ಯಕರ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿ ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆ, ಅನ್ಯಾಯ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಬದುಕುಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ? ಎಲ್ಲವೂ ಕ್ಷಣಿಕ. ತಿಳಿದು, ಬಾಳಿ ಬದುಕು, ನೀ ಇರುವ ತನಕ.

– ಜಬೀವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್

(www.vknews.in) : ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೋಸ್ಕರ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿರುವ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದಿದ್ದೇವೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ಕೇಳಿ… ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಜೆಗಳು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸುಸಜ್ಜಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು, ಆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಎಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ನೇಮಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ, ಚುನಾವಣೆ ಎಂಬ ಮಾನದಂಡವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಾರರು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಪ್ರಜೆಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬೇಗ ಅಂತ್ಯ ಕಾಣುತ್ತವೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ತು.

ನಾವು ಅಂದರೆ ಪ್ರಜೆಗಳು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಆ ಪ್ರಜೆಗಳೇ ಚುನಾಯಿತ ಸದಸ್ಯರು, ಶಾಸಕರು, ಮಂತ್ರಿಗಳು. ಜನರ ಸೇವೆ ಮಾಡಲು ಖುದ್ದು ಜನರೇ ಅವರನ್ನು ಆರಿಸಿದ್ದು. ಅವರಿಗೆ ಸಂಬಳ ಸಹ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಜೆಗಳು ಆರಿಸಿದ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರಜಾಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು, ಸೇವಕರು ಅಂದರೆ ಕೆಲಸಗಾರರು ಏನಾಗಬೇಕು? ಮಾಲೀಕರೇ ..? ಸೇವಕರೇ…? ಸೇವಕರಾಗಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ನಾವೇ ಅವರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಏನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ? ಪ್ರಜೆಗಳು ನೇಮಿಸಿದ ಕೆಲಸಗಾರರು ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಜೆಗಳು ನಿಸ್ಸಹಾಯಕ ಗುಲಾಮರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಯಾರು ಹೊಣೆ? ಬೇರಾರು ಅಲ್ಲ ನಾವೇ ಅಂದರೆ ಪ್ರಜೆಗಳು.

ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಜೆ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗಲು, ತಮ್ಮ ಅಹವಾಲನ್ನು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ? ಒಮ್ಮೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ನೋಡಿ. ನಾನು  ಹಿರಿಯರ ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ ಗೌರವ ಕೊಡುವುದು ಬೇರೆ, ಗುಲಾಮಗಿರಿ ಬೇರೆ. ನಾವು ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಡುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಗುಲಾಮರಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ. ಮಂತ್ರಿಗಳೇನು ಆಕಾಶದಿಂದ ಇಳಿದು ಬಂದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ಶರೀರವುಳ್ಳ  ಜನರೇ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಅಂಧಭಕ್ತಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು, ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಸಹ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಅಂಧರಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿನ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹಿನ್ನಲೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅಥವಾ ಕೇಳಿ. ಒಳ್ಳೆಯವರು ಸಿಗುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ. ಕೆಟ್ಟವರೇ ಹೆಚ್ಚು . ಆತ ಯಾವುದಾದರು ಒಂದು ಮೊಕದ್ದಮೆಯಲ್ಲಿ, ಹಗರಣದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುತ್ತಾನೆ, ಲೂಟಿಕೋರನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ, ಮೋಸಗಾರನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ, ಕಾಮುಕನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ, ಕೊಲೆಗಾರನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ, ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದಿರುವವನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಆದರೂ ಅವರ ಜೈಕಾರ ಹಾಕುವುದು ಪ್ರಜೆಗಳು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಎತ್ತಾ ನೋಡಿದರು ಕಾನೂನಿನ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಅಧಿಕಾರದ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಹಣದ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಧರ್ಮಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ, ಜಾತಿಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ –  ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಮಂತ್ರಿಗಳ ಅಸ್ತಿ ಪಾಸ್ತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದುಂಟು, ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿ ಸಂಪತ್ತು ಅವರ ಬಳಿ ಹೇಗೆ ಬಂತು? ಸದಸ್ಯರು, ಶಾಸಕರು, ಮಂತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹ ಗೊಣಗಾಡುವುದುಂಟು, ನಿಮ್ಮ ವೋಟ್ ಖರೀದಿ ಮಾಡಲು ನೂರಾರು ಕೋಟಿ ಹಣ ಸುರಿದಿಲ್ಲವೇ …! ಯಥಾ ರಾಜ ತಥಾ ಪ್ರಜಾ, ತಥಾ ಪ್ರಜಾ ಯಥಾ ರಾಜ, ಮಾಡಿದ್ದುಣ್ಣೋ ಮಾರಾಯ, ನಿಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ನಮ್ಮೇಲಿರಲಿ, ನಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದ ನಿಮ್ಮೇಲೆ ಐದು ವರ್ಷ ಇರುತ್ತೆ, ಅಷ್ಟೆ.

ಐದು ಚಟಗಳು ಬಹಳ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಎಂದು ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಹೆಣ್ಣಿನ ಚಟ, ಸಂಪತ್ತಿನ ಚಟ, ಅಧಿಕಾರದ ಚಟ, ಆಡಳಿತದ ಚಟ ಮತ್ತು ಬಲಪ್ರದರ್ಶನದ ಚಟ. ಮನುಷ್ಯ ಈ ಚಟಗಳ ದಾಸನಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ, ಆತನಿಗೆ ಸರಿ-ತಪ್ಪು ತೋಚುವುದಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಗುರಿ ಸಾಧಿಸಲು, ಅಹಂ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.  ದೇಶದ ಇನ್ನೊಂದು ದುರಂತ ಏನೆಂದರೆ ಅವಿದ್ಯಾವಂತರಿಗಿಂತ ವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ದೇಶದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು, ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಲೂಟಿಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಐ.ಎ.ಎಸ್. ದರ್ಜೆಯಂತಹ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಅವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ? ವಕೀಲರು, ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಅವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ? ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ಶಾಲಾಕಾಲೇಜುಗಳು, ಇನ್ನಿತರೆ ಕಂಪನಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವವರು ಅವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ? ನಾನಾ ಇಲಾಖೆಗಳಲ್ಲಿ ವೃತ್ತಿನಿರತರಾಗಿರುವವರು ಅವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ?

ದೇಶದ ಪ್ರಗತಿಗಿಂತ ತಮ್ಮ ಕುರ್ಚಿಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೆಲ  ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಕುತಂತ್ರಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ಅದರ ಬಲಿಪಶುಗಳು ಆಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳನ್ನು, ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು, ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು, ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಟೀಕಿಸುವುದರಿಂದ ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ದೇಶದ ಪರಿಸ್ಥಿಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತರು ನಾವೇ. ಮೊದಲು ನಾವು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿರೋಣ. ಹನಿ ಹನಿ ಸೇರಿದರೆ ಸಮುದ್ರ. ಸಮಾಜ ತಾನಾಗಿಯೇ ಬದಲಾವಣೆಯ ಹಾದಿಯತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ನಾವೇ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿಲ್ಲವೆಂದರೆ, ತಪ್ಪು ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುವ ಹಕ್ಕು ನಮಗಿರಲ್ಲ. ಬೇರೆಯವರ ಅಜೆಂಡಾ ಅಥವಾ  ಐಡಿಯೋಲಾಜಿ ನಮಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಸರಿತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ನಾಟಕ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಜನರನ್ನು ಕಂಡರೆ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಹೆದರಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಅದೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ. ಅಂದರೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು/ಸೇವಕರು/ಕೆಲಸಗಾರರು ಕೈಕಟ್ಟಿ ನಿಂತು ಪ್ರಜೆಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಆಲಿಸಿ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕಬೇಕು. ಸೇವಕರಿಗೆ ಪ್ರಜೆಗಳು ರಾಜಮರ್ಯಾದೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರು ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಗುಲಾಮರೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ನಾವೇ ದೇವರ ಅವತಾರ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಗೌರವ ಬೇರೆ, ಗುಲಾಮಗಿರಿ ಬೇರೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ..

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದು ಬ್ರಿಟೀಷರಿಂದ ಗುಲಾಮಗಿರಿ ಮುಕ್ತರಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ಅದೆಷ್ಟು ಸಂತೋಷ ಪಟ್ಟಿದ್ದರೋ… ಇಂದಿನ ದೇಶದ ಸ್ಥಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅದೆಷ್ಟು ನೊಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೋ….

– ಜಬೀವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್

(www.vknews.in) : ಒರಿಸ್ಸಾದ ರೈಲು ದುರಂತ ನೋಡಿ ಎಲ್ಲ ಭಾರತೀಯರು ದುಃಖಪಟ್ಟರು. ನೂರಾರು ಜನರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಸ್ಥರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಅದು ಕುಟುಂಬಸ್ಥರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಆರದ ಗಾಯ. ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳೇ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಸಂತ್ರಸ್ಥರ ಸಹಾಯ ಧನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಏನು ಮಾಡಲಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಬ್ಬ ಗಂಡ ಕಣ್ಣೀರಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ದುಃಖದ ದೃಶ್ಯ ನೋಡಿದವರಿಗೂ ಕಣ್ಣೀರು ಬರದೆ ಇರಲಾರದು. ಹೆಣಗಳನ್ನು ಲಗೇಜ್ ಟೆಂಪೋ ಒಂದರಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿ ಮೂಟೆಗಳನ್ನು ಬಿಸಾಕುವ ಹಾಗೆ ಬಿಸಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ವಿಡಿಯೋ ವೈರಲ್ ಸಹ ಆಯಿತು.

ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಸಹ ಸರಿ ತಪ್ಪು ಹೇಳುವ ಸ್ಥಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದುರಂತಗಳು ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಮಾನವ ದುರಂತಗಳಿಂದ, ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ವಿಕೋಪಗಳಿಂದ, ಅನಾಹುತಗಳಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದುರಂತ ನಿಗ್ರಹ ದಳ ಅಷ್ಟೊಂದು ಬಲಶಾಲಿಯಾಗಿ ಇದುವರೆಗೂ ಬೇರೂರಿಲ್ಲ. ನಾವು ತುರ್ತು ಮತ್ತು ಶೀಘ್ರ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯುವುದನ್ನು ಇಚ್ಚಿಸುವುದು ಅಗ್ನಿಶಾಮಕ ದಳ ಮತ್ತು ಸೈನಿಕರಿಂದ ಮಾತ್ರ. ಅದು ದುರಂತದ ಪ್ರಮಾಣದ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಭರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ತುರ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ದಳ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಹಳ ಹದಗೆಟ್ಟಿ ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಪರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಾಯಿಯ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಲು ಸಹ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನರು ಮತ್ತು ಸರಕಾರಿ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಕಾರ್ಯನಿರತವಾಗುತ್ತದೆ.

ಅದನ್ನು ನಾವು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಬಹುಶಃ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ. ಕರೋನ ಬಂದಾಗ ಯಾರು, ಏನು ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು ದೇಶದ ಜನರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲರು. ಆ ವಿಷಯ ಹಾಗಿರಲಿ, ದುರಂತಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡೋಣ. ಯಾವುದೇ ಅನಾಹುತ ನಡೆದಾಗ ತಕ್ಷಣ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ನೆರೆಹೊರೆಯವರು. ಸರ್ಕಾರಿ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳೇ ಬಂದು ನಿಗಾ ವಹಿಸಲಿ ಎಂದು ಕಾದು ಕುಳಿತರೆ ಅಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತದೆ.

ಯಾವುದೇ ದುರ್ಘಟನೆ, ದುರಂತ, ಅನಾಹುತ ನಡೆದರೆ ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಸುಸಜ್ಜಿತ ಒಂದು ಕಾರ್ಯಪಡೆಯ  ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಬೆಂಕಿಯ ಅನಾಹುತ, ಪ್ರವಾಹ, ಭೂಕಂಪ, ಅಪಘಾತಗಳು, ವಿದ್ಯುತ್ಛಕ್ತಿ ಅವಘಡ, ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಕೃತ್ಯ, ಮಳೆನೀರು ಸಮಸ್ಯೆ, ಕಾಡುಗಿಚ್ಚು, ಕಾಡುಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕಾಟ, ಮಹಾಮಾರಿ ಕಾಯಿಲೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನ ಉಳ್ಳವರು, ತರಬೇತಿ ಪಡೆದವರು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಆದಷ್ಟು ಸಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನವೇ ಇಲ್ಲದವರು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಮೂಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳಂತೆ ತಮ್ಮ ಅಸಹಾಯಕತೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದುಂಟು.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಒಂದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನೀವು ನಡೆದುಕೊಂಡು  ಹೋಗುತಿರುತ್ತೀರಿ. ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯದ ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿದುಬಿಟ್ಟರೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ. ಭಯ ಪಡುತ್ತೀರಿ, ಗಾಬರಿಗೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ. ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಏನಾಯಿತೋ, ಏನಾಗುತ್ತಿದಿಯೋ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅದೇ ಪಟಾಕಿಯನ್ನು ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕೈಯ್ಯಾರೆ ಸಿಡಿದರೆ, ಆಗ ನಿಮಗೆ ಭಯ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆ ? ಆ ಪಟಾಕಿಯ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಜಾಗರೂಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪಟಾಕಿಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ನಿಮಗೆ ರೂಢಿಯಾಗಿ  ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ನಿಮಗೆ ತರಬೇತಿಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಪೈಲಟ್ ಸೀಟಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳ್ಳರಿಸಿ ವಿಮಾನ ಉಡಾಯಿಸು ಎಂದರೆ ಆಗುತ್ತದೆಯೇ ?

ಈಗ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ಕಂಪನಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ERT (Emergeny Response Team ) ತುರ್ತು ಅಥವಾ ಶೀಘ್ರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ತಂಡದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿರಬಹುದು. ಬೆಂಕಿ, ನೀರು, ಲಿಫ್ಟ್,  ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ, ವಿದ್ಯುತ್ಛಕ್ತಿ – ಏನಾದರು ಅನಾಹುತ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೆ ತಕ್ಷಣ ಇ.ಆರ್.ಟಿ. ತಂಡ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತದೆ. ನಿಪುಣತೆ ಪಡೆದಿರುವ  ಇ.ಆರ್.ಟಿ. ತಂಡ ಅಥವಾ ದಳದ ಜೊತೆ ಕೈಜೋಡಿಸಲು ಕಂಪನಿಯ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ಸಹ ಪ್ರತಿ ಇಲಾಖೆಯಿಂದ ಸದಸ್ಯರನ್ನಾಗಿ  ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ನಂತರ ಇಡೀ ಕಂಪನಿಯ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಅನಾಹುತ ಸಂಭವಿಸಿದಾಗ ಇ.ಆರ್.ಟಿ. ತಂಡದ ಜೊತೆ ಹೇಗೆ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕು, ಹೇಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಗ್ನಿಶಾಮಕ ದಳದವರು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಶಮನ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ, ಸಹದ್ಯೋಗಿಗಳನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಸುವ ಕ್ರಿಯೆ, ಯಾವ ದಾರಿಯಿಂದ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಸೇರಬೇಕು, ಯಾವ ಮುಂಜಾಗ್ರತಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೆ.ಆರ್. ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ ಯಾರೂ ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಕಾರು ಕೆಳಸೇತುವೆಯ ಮಳೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ನಡು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಆಚೆ ಬರಲಾಗದೆ ಓರ್ವ ಮಹಿಳೆಯ ಪ್ರಾಣ ಹೊರಟು ಹೋಯಿತು.  ಇದಕ್ಕೆ ನೂರು ಜನ ನೂರೆಂಟು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಹೇಳೆಬಹುದು. ಸರ್ಕಾರಗಳನ್ನು, ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಟೀಕಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಪತ್ತು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸುರಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಸುರಕ್ಷೆ ಹೇಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರದ ವತಿಯಿಂದಾಗಲಿ, ಸರ್ಕಾರೇತರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಂದಾಗಲಿ, ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಂದಾಗಲಿ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಜಾಗೃತಿ ಅಭಿಯಾನವಾಗಲಿ, ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರಗಳಾಗಲಿ ನಡೆದಿಲ್ಲ, ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಡೆದರೂ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿ ಇಲ್ಲ.

ಪ್ರವಾಹ ಪೀಡಿತರು, ಭೂಕಂಪಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡವರು ಯಾವ ರೀತಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುವುದನ್ನು ವೀಡಿಯೊಗಳ ಮುಖಾಂತರ ನಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ಅದರಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಕಟ್ಟೆಚ್ಚರಗಳು ಹೇಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನ ಹರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅನಾಹುತಗಳಿಂದ ಜನರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವುದಿರಲಿ ಸತ್ತವರ ಮೈಮೇಲಿರುವ ಚಿನ್ನಾಭರಣಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಅವರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕದಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಸಹ ನಾವು ನೋಡಿರುವುದುಂಟು. ೨೦೧೩ರ  ಕೇದಾರನಾಥ ಪ್ರವಾಹ ಇದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಯಿತು. ಹೋದ ವರ್ಷ ರಾಮನಗರದಲ್ಲಿ ಮಳೆ ನೀರು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ೧೦ ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರವಾಗಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಜನರು ಪರದಾಡಿದ್ದು ಸಹ ನಾವು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಂತಹ ನಗರದಲ್ಲಿ ವೈಟ್ ಫೀಲ್ಡ್ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ಜನರು  ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೋಟ್  ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಐ.ಟಿ. ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ರಜೆ ಘೋಷಿಸಲಾಯಿತು. ನಮಗೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಬುದ್ಧಿ ಬಂದಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಅವಘಡಕ್ಕೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದೇವೆಯೇನೋ..!

ಗೃಹರಕ್ಷಕ ದಳ, ಎನ್‌.ಸಿ.ಸಿ, ಎನ್.ಡಿ.ಆರ್.ಎಫ್. (ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಪತ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಪಡೆ), ಎಸ್.ಡಿ.ಆರ್.ಎಫ್., ಮತ್ತು ಶ್ವಾನ ದಳ ಯಾವ ರೀತಿ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೋ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ತುರ್ತುಪರಿಸ್ಥಿಗಳು ಎದುರಾದಾಗ ಹೇಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಸುರಕ್ಷತಾ ತರಬೇತಿಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿ ಹೇಳಿಕೊಡಬೇಕು. ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸಬೇಕು. ಗಾಯಾಳುಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು ಎಂಬುದು ಸಹ ನಮಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಥಮ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ.

ಪ್ರತಿ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟುಗಳಲ್ಲಿ CERT – ಸಮುದಾಯ ತುರ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ತಂಡ ಇರಬೇಕು. ಪ್ರತಿ ಮಂದಿರ ಮಸೀದಿ ಚರ್ಚುಗಳಲ್ಲಿ CERT ದಳ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಬೇಕು. ನಾಗರಿಕರ ಸುರಕ್ಷೆ ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಲಿತಿರಬೇಕು. ಕರೋನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರ ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಸಿಲಿಂಡರ್ಗಳನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬಳಸಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೇ ? ಅಭಿದಮನಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಹೇಗೆ ಕೊಡುವುದು ಎಂಬುವುದನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೇ ? ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಅನ್ನದಾನ ಹೇಗೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಹ ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೇ ? ವ್ಯವಸ್ಥಿವಾಗಿ ಮಾಡದೇ ಹೋಗಿದಿದ್ದರೆ ಕಾಲು ತುಳಿತಕ್ಕೇ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಸತ್ತು ಹೋಗುವುದುಂಟು. ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದರೆ ನಾಗರಿಕರು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಬೀದಿ ಯಲ್ಲಿ ಕೊಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತಿರುತ್ತೇವೆ. ಹತ್ತಿರದ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ   ದೂರವಾಣಿ ಸಂಖ್ಯೆ ಸಹ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಬೆಂಕಿ ಹೊತ್ತು ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅಗ್ನಿ ಶಾಮಕ ದಳಕ್ಕೆ ಕರೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ತಡ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಅನೇಕ ದುರಂತಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬಹುದು ಅದಕ್ಕೆ ಜಾಗ್ರತೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಾಳತ್ವ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಮೊಹಲ್ಲಾ ಕ್ಲಿನಿಕ್ ಮಾಡಬಹುದು, ಇಂದಿರಾ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಮಾಡಬಹುದು, ಮೊಹಲ್ಲಾ ಸಿ.ಇ.ಆರ್.ಟಿ. ತಂಡ ಮಾಡಲು ಏಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಸರ್ಕಾರವೇ ಮಾಡಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಬಡಾವಣೆಗಳ ಗುರುಹಿರಿಯರು, ಯುವಕರು ಸೇರಿ ಮಾಡಬಹುದು. ನಂತರ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಸಹಾಯ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಬಡಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕರ ಸುರಕ್ಷತಾ ದಳ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದರೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಧೈರ್ಯ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಜನರು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಸುಟ್ಟು ಕರಕಲು ಆಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜನರು ಸಿನಿಮಾ ವೀಕ್ಷಿಸುವ ಹಾಗೆ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ವಿಡಿಯೋ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ.

ಏಕೆಂದರೆ ಸುರಕ್ಷೆ ಮಾಡುವ “ಸಾಮಾನ್ಯ” ತರಬೇತಿಯೂ ಸಹ ಅವರಿಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು ಇರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅವರಿಗೆ ದಂಡ ವಿಧಿಸಿ, ಕೆಲವು ಮಾನದಂಡಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಈಜು ಕಲಿಸಿ ಎಂದರೆ ಅವರು ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಈಜಾಡಬೇಕು ಬಿಡ್ರಿ ಅಂತಾರೆ. ಹೆಂಗಸರು ಈಜು ಕಲಿಯಬಾರದು ಎಂದು ಯಾವುದಾದರು ಪುರಾಣದಲ್ಲಿದೆಯೇ ? ಸ್ವರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗದೇ ಇರುವವರು ಬೇರೆಯವರ ಪ್ರಾಣ ಕಾಪಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ ? ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆ, ನಮ್ಮ ನೆರೆಹೊರೆಯವರ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನುರಿತ ಸೈನಿಕರೇ ಆಗಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯ ತರಬೇತಿಗಳಿಂದ ನೂರಾರು ನಿಸ್ಸಹಾಯಕ ಜನರ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಬಹುದು ಅಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಮಾತಿನ ತಾತ್ಪರ್ಯ.

– ಜಬೀವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್

(www.vknews.in) : ಇಂದು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಗಿಳಿ ಎಂದೇ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿರುವ  ಸೂಫಿ ಕವಿ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ ರವರ ೭೧೯ ನೇಯ ಗಂಧ (ಉರೂಸ್) ಬಹಳ ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.  “ನಿಜಾಮಿ ಬಾನ್ಸುರಿ” ಪುಸ್ತಕದ ಕೆಲವು ಪುಟಗಳ ತರ್ಜುಮೆಯನ್ನು ಉರೂಸ್ ಪ್ರಯುಕ್ತ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ  ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ದೆಹಲಿಯ ಸೇನಾಛಾವಣಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ದಿನ ತಂಗಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಹಸನ್‍ರವರು ನನ್ನನ್ನು ಅವರ ಗುರುಗಳ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಜಮುನಾ ನದಿಯ ತೀರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ಜನಸಂದಣಿ ಸೇರಿತ್ತು. ನೂರಾರು ಜನರು ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಖಾನ್‍ಖಾಹದ ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಹಸನ್ ತನ್ನ ಹಣೆಯನ್ನು ಹೊಸಿಲಿಗೆ ತಾಗಿಸಿ ಅದನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಹೀಗೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಆದರೆ ನಾನು ಹೊಸಿಲಿನ ಮೇಲೆ ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಒಳಗೆ ಹೋದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಜನರು ಸೇರಿದ್ದರು. ಹಜ್‍ರತ್ ಒಂದು ನಮಾಜಿನ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಇವರ ಬಣ್ಣ ಗೋಧಿಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಗಡ್ಡವೂ ಬಹಳ ಕಳೆಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ತಲೆಗೆ ಅಮಾಮ (ಪೇಟ) ವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದರು. ಹಸನ್ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ಮಾಡಿದರು.

(ಶಿರ ಬಾಗಿಸು-ಸಾಷ್ಟಾಂಗ – ಸಜ್ದಾ) ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಳವಳ ಆವರಿಸಿತು. ನಾನೂ ಸಹ ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ ಹಸನ್(ರ), ಬಂದದ್ದು ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು- ಎಂದು ಗುರುಗಳು ನುಡಿದರು. ಈ ಹಿಂದೂ ಯುವಕ ಫಾರ್ಸಿಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಮಕ್‍ದೂಮ್ (ಹಿರಿಯರು)ರವರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತು ಎಂದು ಹಸನ್ ಕೈ ಮುಗಿದು ಹೇಳಿದರು. ಗುರುಗಳು ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿ ಹೇಳಿದರು-ಈ ಯುವಕನ ತಂದೆ- ತಾಯಿ ಕ್ಷೇಮವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಈತನ ಬರುವಿಕೆ ಶುಭವಾಗಲಿ. ರಾತ್ರಿ ಖುಸ್ರು ಬರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಯುವಕ ಅವರನ್ನೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲಿ. ನೀವು ಈತನನ್ನೂ ಕರೆತನ್ನಿ.

ನಾವು ಪುನಃ ಛಾವಣಿ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಸಮಯ ಗುರುಗಳ ಸನ್ನಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಆಚೆ ಬಂದೆವು. ಇಲ್ಲಿ ಖ್ವಾಜ ಹಸನ್(ರ)ರವರ ಚಿರಪರಿಚಿತರು ಬಹಳ ಜನ ಇದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಬಹಳ ಜನಪ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಎನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನ ಕ್ಷೇಮವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವರೆಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಎಂಥ ಪ್ರೀತಿಯಿತ್ತೆಂದರೆ, ಸ್ವಂತ ಸಹೋದರರಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಜೊತೆಯೂ ಅವರ ವರ್ತನೆ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಲಂಗರ್ ಖಾನಾಗೆ ಹೋದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಜನ ಸೇರಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬ ಮುದುಕರು ಊಟವನ್ನು ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಹೆಸರು ಬುರ್‍ಹಾನುದ್ದೀನ್ ಗರೀಬ್ ಎಂದು ತಿಳಿಸಲಾಯಿತು. ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಮಾಡಿದ ಅಡುಗೆಯನ್ನು ನಾನು ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಖ್ವಾಜಾ ಹಸನ್ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ನಂತರ ನನ್ನ ಆಚರಣೆ ಮುರಿದು ಹೋಯಿತು.ಗುರುಗಳ ಲಂಗರ್ ಖಾನಾದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನಗಳಿದ್ದವು. ಊಟ ಬಡಿಸುವವರು ಬಹಳ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಉಡುಪನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿದ್ದರು. ಊಟೋಪಚಾರದ ಜಾಗವೂ ಸಹ ಬಹಳ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿತ್ತು.

ಊಟವನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪರದೇಶಗಳಿಂದ ಬಂದ ಕೆಲವು ಮುಸಲ್ಮಾನ ಅತಿಥಿಗಳು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡುವುದು ನಮ್ಮ ಪದ್ಧತಿ. ಇವನ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಳಿದ- ನಿಜ, ಪೈಗಂಬರ್ ಮುಹಮ್ಮದ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ- ಯಾವ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಜನ ಸೇರುತ್ತಾರೋ ಆ ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ದೈವ ಬರಕತ್ (ವೃದ್ಧಿ) ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. (ಆಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಯ-ಕರಿಯ, ಮೇಲು-ಕೀಳು, ಶ್ರೀಮಂತ-ಬಡವ, ದೇಶಿ-ಪರದೇಶಿ, ಸ್ನೇಹಿತ-ಶತ್ರು – ಇಂತಹ ಹಲವಾರು ಭಾವನೆಗಳ ಪಿಡುಗುಗಳನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನತೆಯ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕೊಡಲು, ಸ್ನೇಹ ಜೀವಿಗಳಾಗಿ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಬಾಳಲು ಪೈಗಂಬರ್ ಮೇಲಿನ ವಾಕ್ಯ ನುಡಿದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನನ್ನ ಭಾವನೆ.)

ಮೂರನೆ ಅತಿಥಿ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಹಳ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿ ಹಜ್‍ರತ್ ಮೌಲಾನ ಬುರ್‍ಹಾನುದ್ದೀನ್(ರ) ರವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ- ಶರಿಅತ್ ವಿರೋಧವಾಗಿ ನೀವು ಈ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ?, ಮೌಲಾನ ಬುರ್‍ಹಾನುದ್ದೀನ್(ರ) ತನ್ನ ಜಾಗದಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು, ಆ ಅತಿಥಿಗಳ ಮುಂದೆ ಖುರಾನಿನ ಒಂದು ಶ್ಲೋಕವನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಅದರ ತಾತ್ಪರ್ಯ ಇದಾಗಿತ್ತು. ದೈವ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ- ನಿಮಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇದೆ, ಇಷ್ಟವಾದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ತಿನ್ನಿ, ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತಿನ್ನಿ.

ಅತಿಥಿಗಳು ಹೇಳಿದರು- ಜೊತೆಗೂಡಿ ತಿನ್ನಲೂ ಸಹ ದೈವ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ನೀವು ಏಕೆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಒಗ್ಗಟ್ಟನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ? ಈಗ ಅವರು ಹಿಂದುಗಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಊಟವನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಗುರುಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜನರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಊಟ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಊಟವನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಿಂದೂ ಅತಿಥಿಗಳು ಬಂದರೆ ಈ ರೀತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ದಿನ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಹಿಂದೂ ಅತಿಥಿಯೂ ಹಾಜರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದುದರಿಂದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಊಟವನ್ನು ಬಡಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಮೌಲಾನ ಬುರ್‍ಹಾನುದ್ದೀನ್ ನುಡಿದರು.

ಆ ಅತಿಥಿಗಳು ತೃಪ್ತರಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮಾತುಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು. ಗುರುಗಳು ಈ ಔತಣದಲ್ಲಿ ಹಾಜರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಉಪವಾಸವಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗಿದ ನಂತರ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ರಾತ್ರಿಯ ನಮಾಜಿನ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಖ್ವಾಜಾ ಹಸನ್ ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದರು. ನಾವು ಅಲ್ಲಿ ಹೋದ ತದನಂತರ ಇಕ್‍ಬಾಲ್ ಹೆಸರಿನ ಒಬ್ಬ ಸೇವಕ ಬಂದ. ಅವನ ಜೊತೆ ಇಬ್ಬರು ಯುವಕ ಸೇವಕರಿದ್ದರು. ಅವರು ತಲೆ ಮೇಲೆ ತಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿಟ್ಟರು.

ತಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಜರಿಯ ಪೋಷಾಕು ಹೊದಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಪೋಷಾಕನ್ನು ಜರುಗಿಸಿದಾಗ ಮಣ್ಣಿನ ತಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೆರಡು ಚಪಾತಿಗಳಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿದ ತರಕಾರಿಯಿತ್ತು. ಮಾಂಸವಿರಲಿಲ್ಲ. ಗುರುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ ಬರಲು ಹೇಳಿದರು. ಖ್ವಾಜಾ ಹಸನರನ್ನೂ ಸಹ ಹತ್ತಿರ ಕರೆಸಿಕೊಂಡರು. ಯಾವ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದ ತರಕಾರಿಯಿತ್ತೋ ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಜರುಗಿಸಿದರು ಮತ್ತು ತಾವೂ ಸಹ ಇದರಿಂದ ತಿನ್ನಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಊಟದಲ್ಲಿ ಶೋರ್‍ಬಾ(ಅನ್ನ ಕಡಿಮೆ ತಿಳೀ ಸಾರು ಹೆಚ್ಚು- ಗಿeg. oಡಿ ಓoಟಿ-veg.) ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರೆ ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ತಿನ್ನುವುದು ಸ್ವಚ್ಛತೆ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧತೆಯ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಈಗ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವ ಊಟದಂತಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜನ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿ ತಿನ್ನಬಹುದು ಎಂದು ಖ್ವಾಜಾ ಹಸನ್‍ಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇವತ್ತು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕೆಲವು ಅತಿಥಿಗಳು ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆಗ ಮೌಲಾನ ಬುರ್‍ಹಾನುದ್ದೀನ್ ಖುರಾನಿನ ಈ ಆಯತ್(ಶ್ಲೋಕ)ವನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಏನೂ ಪಾಪವಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟವಿದ್ದರೆ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಊಟ ಮಾಡಿ, ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿ. ಒಂದೇ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಊಟ ಮಾಡುವುದು ಪೈಗಂಬರ್ ಮುಹಮ್ಮದ್(ಸ)ರವರ ಆಚರಣೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೆಲವು ಅತಿಥಿಗಳು ಪ್ರತಿವಾದಿಸಿದರು ಎಂದು ಖ್ವಾಜಾ ಹಸನ್ ಸಂಜರಿ(ರ) ಗುರುಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು.

ಇನ್ನೂ ಈ ಮಾತು ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಬಂದಿರುವ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಗುರುಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರಿಗೆ ಬರಲು ಬಿಡಿ ಎಂದು ಗುರುಗಳು ಹೇಳಿದರು. ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ಒಬ್ಬ ಸಣಕಲ ಮನುಷ್ಯ ಒಳಗೆ ಬಂದ. ಆತ ಬಹಳ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದವನಾಗಿದ್ದ. ಬೇರೆ ತುರ್ಕರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಆತನ ಗಡ್ಡವೂ ಇದ್ದಿತು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಗುರುಗಳ ಮುಂದೆ ಬಂದಾಕ್ಷಣ, ಮುಂದೆ ಬಗ್ಗಿ ತನ್ನ ಹಣೆಯನ್ನು ಭೂಮಿಗೆ ತಾಕಿಸಿದರು. ನಿಮ್ಮ ಬರುವಿಕೆ ಶುಭವಾಗಲಿ! ಎಂದು ಗುರುಗಳು ನುಡಿದರು. ಹಸನ್ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ದೇವಗಡದಿಂದ ತನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹಿಂದು ಯುವಕನನ್ನು ಕರೆತಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಗುರುಗಳು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಖ್ವಾಜ ಹಸನ್(ರ) ಜೊತೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ವಿನಮ್ರತೆಯಿಂದ ವಜ್ರಾಸನದಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು. ಇಂದಿನ ತಾಜಾ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಹೇಳುವಂತೆ ಗುರುಗಳು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಗೆ ಅಪ್ಪಣೆ ನೀಡಿದರು. ಖುಸ್ರೂ ಕೆಲವು ಗಜಲ್‍ಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಗುರುಗಳು ಬಹಳ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು.

ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ಸಹ ಕವನ ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಎಂದು ನಾನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಹಿಂದುಗಳ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಡೆ-ನುಡಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮುಸಲ್ಮಾನರಲ್ಲಿ ಸೆಳೆತ ಉಂಟಾಗಲಿ, ಇವರ ನಡುವೆ ಇರುವ ಅಪರಿಚಿತತೆ ಮತ್ತು ಅಂತರ ದೂರವಾಗಲಿ ಎಂದು ಗುರುಗಳು ಹೇಳಿದರು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜೋಡಿಸಿ, ಮಕ್‍ದೂಮ್ (ಗುರುಗಳ) ಅಪ್ಪಣೆಯಂತೆ ಗುಲಾಮ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾನೆ. ನಂತರ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕವನದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಅವು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನ್ನಿಂದಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಪೂರ್ವದ ಭಾಷಾ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿತ್ತು.

ಕೆಲವು ಸಮಯದ ನಂತರ ಗುರುಗಳು ನಮಾಜ್‍ಗಾಗಿ ನಮಾಜಿನ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತುಕೊಂಡರು. ಒಬ್ಬ ಖಾದಿಮ್ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪಲ್ಲಂಗವನ್ನು ಹಾಸಿದ. ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಆಚೆ ಹೋಗುವ ಅಪ್ಪಣೆ ದೊರಕಿತು. ನಾವು ಆಚೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತಾಡಿದರು. ಬಹಳ ಸಮಯದವರೆಗೆ ನನ್ನ ಸಮಾಚಾರ ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಂಡರು. ನನ್ನ ಉತ್ತರಗಳು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ, ಈತ ದೇವಗಡದ ರಾಜ ವಂಶದ ಹಿಂದೂ ಆಗಿದ್ದಾನೆ. ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿ, ಈತನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟಿತು.

ಆದುದರಿಂದ ನಾನು ಈತನನ್ನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕರೆತಂದೆ. ಈ ರಾತ್ರಿ ಸಹೋದರ ಹಸನ್(ರ) ಮತ್ತು ನೀವು ನನ್ನ ಅತಿಥಿಗಳು. ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ನಡೆಯಿರಿ. ಹಾಗೆಯೇ ನಾವು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು. ರಾತ್ರಿ ಬಹಳ ಕಾಲದವರೆಗೂ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯಿತು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಶರೀರವೂ ನಾಜೂಕಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಯೋಚನೆಗಳೂ ಸಹ ನಾಜೂಕಾಗಿವೆ. ಅವರು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಿತಿದ್ದರು. ನನ್ನ ತಂದೆ ಅಮೀರ್ ಸೈಫುದ್ದೀನ್ ಮಹಮೂದ್ ಲಾಚಿನ್ ನಸಲಿನ ತುರ್ಕರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಾತ ಹಿಂದೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಆದುದರಿಂದ ನನ್ನ ಮಾತೃ ಭಾಷೆ ಹಿಂದಿ ಮತ್ತು ಆಡುಭಾಷೆ ಫಾರ್ಸಿ ಹಾಗೂ ತುರ್ಕಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಹೇಳಿದರು: ನನ್ನ ಗುರುಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಯ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಧರ್ಮಗಳ ಜನರನ್ನೂ ಒಂದೇ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ನುಡಿದರು.

ಗುರುಗಳು ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಉಪವಾಸವಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಕೇವಲ ಜೋಳದ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಅವರ ದೈಹಿಕ ಶಕ್ತಿ ಕುಂದುವ ಭಯವಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಿಸಿದರು- ದೈವದ ಧ್ಯಾನ ಅವರ ದೈಹಿಕ ಶಕ್ತಿಗೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ." ನಾನು ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ಜೊತೆ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಯ ಕೆಟ್ಟ ನಡವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಆತ ಬಹಳ ಕೆಟ್ಟ ಮಹಾರಾಜನೆಂದು ಹೇಳಿದೆ.

“ಎಲ್ಲಾ ಮಹಾರಾಜರೂ ಡಕಾಯಿತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. “ನನ್ನ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ಬಹಳ ನಕ್ಕರು ಹರದೇವ ನೀನು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಡಾಕು ನೋಡಿದ್ದೀಯಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಒಂದಲ್ಲ ಹಲವಾರು ಡಾಕುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದೆ. ‘ಡಾಕು’ ಎಂದು ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ? ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು. ಬೇರೆಯವರ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿ, ಪ್ರಾಣ ತೆಗೆಯುವವರು, ಹೆಂಗಸರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಕರುಣೆ ತೋರದವರನ್ನು ಡಕಾಯಿತರು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಉತ್ತರಿಸಿದೆ.

ಅವರು ಬೇರೆಯವರ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹೆಂಗಸರ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೂ ಸಹ ಕರುಣೆ ತೋರುವುದಿಲ್ಲ – ಈ ಪಾಪಗಳ ಹೊರತು ನೀನು ಅವರಲ್ಲಿರುವ ಈ ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಕೇಳಿರಬಹುದು. – ಅವರಲ್ಲಿ ಬೇರಾವ ಕೆಟ್ಟ ಗುಣಗಳೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇನಿದೆ, ಅದೇ ನಾಲಿಗೆಯ ಮೇಲೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಅವರು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿರುವ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಬಡವರಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಪರದೇಶದ ಯಾತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಭೋಜನದ ಏರ್ಪಾಡು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಹೆಂಗಸರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಲಾಭ ತಂದುಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ನಮಾಜನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹಿಂದೂಗಳಾಗಿದ್ದರೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಂದಿರಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಗಂಗಾ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಡಕಾಯಿತರ ಈ ಸದ್ಗುಣಗಳು ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಯೋಗ್ಯತೆ ಪಡೆದಿವೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಈಗ ನೀನು ನನಗೆ ಹೇಳು! ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ನನಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು. ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತು ಒಳ್ಳೆಯದೆ, ಕೆಟ್ಟ ಮಾತು ಕೆಟ್ಟದ್ದೆ. ಆದರೆ ಲೂಟಿ ಮಾಡುವುದು ಕೆಟ್ಟದ್ದು. ನೀವು ತಿಳಿಸಿದ ಆ ಎಲ್ಲಾ ಮಾತುಗಳು ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಿವೆ ಎಂದು ನಾನು ಉತ್ತರಿಸಿದೆ.

ನಾನು ಒಬ್ಬ ಡಕಾಯಿತನ ಸದ್ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರೆ, ಆತ ಡಾಕು, ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲದವನು ಎಂದು ನೀನು ಟೀಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ ತಾನೆ! ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ನುಡಿದರು. ಇವರ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಡಕಾಯಿತ ಮಹಾರಾಜರು ಮತ್ತು ಮಹಾನ್ ಡಕಾಯಿತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಬೇರೆಯವರ ದೇಶವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ಕಂಗಾಲು ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಹೆಂಗಸರು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೂ ಕರುಣೆ ತೋರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಕಳಂಕ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಸದ್ಗುಣಗಳು ಇವೆ. ನಮಾಜು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದಾನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹಸಿದವರಿಗೆ ಅನ್ನ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಬಟ್ಟೆಯಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಾರೆ.

ಬೇರೆಯವರ ದುಃಖ ನೋಡಲಾರರು. ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಮಹಾರಾಜರ ಗದ್ದುಗೆಗೆ ಅಪಾಯವಿದೆ ಎಂದು ಶಂಕೆ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಕರುಣೆ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆ ಶಂಕಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ ಗುರುವಾಗಿರಲಿ, ತನ್ನ ತಂದೆಯಾಗಿರಲಿ, ತಾಯಿಯೇ ಆಗಿರಲಿ, ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಸಹೋದರರಾಗಿರಲಿ ಅವರು ಯಾರನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡುವುದೇ ತನ್ನ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯದ ಕಾನೂನು ಎಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯೂ ಇದೇ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೋ. ಆತ ಪ್ರಪಂಚದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಡಕಾಯಿತರುಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಪ್ರಚಂಡ ಡಕಾಯಿತ ಆಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖಸ್ರೂ(ರ) ನನಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಹರದೇವ ನೀವು ದೆಹಲಿಗೆ ಬಹಳ ಹೊಸಬರು. ಸ್ವತಂತ್ರವಾದಿ ಮಹಾರಾಜನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟವೆಂದು ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿ ಸೇನೆಯ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಸರದಾರರು ಮತ್ತು ಆತನ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತರು ತನ್ನ ಗುರುಗಳ ಅನುಯಾಯಿ ಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಮಹಾರಾಜನ ಅನುಯಾಯಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಇವರಿಗೆ ಮಹಾರಾಜನೊಬ್ಬನನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದ್ (ಸ) ರವರ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅವರು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಸಹ ಕೇವಲ ಮಹಾರಾಜ ನಮ್ಮನ್ನು ದೈವಭಕ್ತನೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮಹಾರಾಜ ಪ್ರವಾದಿ ಮುಹಮ್ಮದ(ಸ)ರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆಂದು ತಿಳಿದು ಅವನಿಗೆ ತೋರಿಸುವುದಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಇವರೂ ಸಹ ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಟಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇವರು ದೆಹಲಿಯ ಗುರುಗಳ ಸನ್ನಿಧಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಮುಂದೆ ತಲೆ ಬಾಗುತ್ತಾರೆ. ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಮಹಾರಾಜನಿಗಾಗಿ ಗೂಡಾಚಾರಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಒಲವು ಯಾರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಅವಶ್ಯವಾಗಿದೆ.

ನೀವು ಬಹುಶಃ ಕೇಳಿರಬಹುದು. ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಾದ ಮುಯೀಜುದ್ದೀನ್ ಕೈಖ್‍ಬಾದ್ ತುರ್ಕ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಕೊನೆಯ ಮಹಾರಾಜನಾಗಿದ್ದ. ಆತನನ್ನು ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಜಮುನಾನದಿಯ ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಲೆಗೈದಿದ್ದನು. ನಾನು ಕೈಖ್‍ಬಾದನ ನೌಕರನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಕೈಖ್‍ಬಾದನ ತಾಯಿ ಹಿಂದೂ ಆಗಿದ್ದಳು. ಕೈಖ್‍ಬಾದ್ ಜಮುನಾ ತೀರದಲ್ಲಿ ಭವ್ಯವಾದ ಅರಮನೆ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿಸಿದ ನಂತರ ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ನನಗೆ ಹೇಳಲಾಯಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರು, ನನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ದೈವ ನಾಮವೂ ಸಹ ಬರಬೇಕು ಎಂದು ಕೈಖ್‍ಬಾದ್ ಹೇಳಿದ. ಆ ಹೆಸರು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂದರೆ ಹಿಂದೂ ಪ್ರಜೆಗಳೂ ಸಹ ಆ ಹೆಸರನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿರಬೇಕು. ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಯಿತು.

‘ಕೆ ಲೋಕ್ ಹರಿ’ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡುವಂತೆ ನಾನು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದೆ. ‘ಕೆ’ ಎಂಬ ಪದದಲ್ಲಿ ಕೈಖ್‍ಬಾದನ ವಿವರವಿತ್ತು. “ಲೋಕ್” ಎಂಬ ಪದದಲ್ಲಿ ಆತನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ‘ಹರಿ’ ಪದದಲ್ಲಿ ದೈವನ ಚರ್ಚೆ ನಮೂದಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿ ಒಂದೇ ಪದದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೂರು ಪದಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದ್ದೆ. ಇದರಿಂದ ಕೈಖ್‍ಬಾದ್ ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ಪಟ್ಟು ನನಗೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಕಾಣಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದ. ಆದರೆ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿ ಯಾವುದೇ ದೃಢ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಪಂಜಾಬಿನಿಂದ ದೆಹಲಿಗೆ ಬಂದು ಕೈಖ್‍ಬಾದನನ್ನು  ಕೊಲೆಗೈದು ಮಹಾರಾಜನ ಪಟ್ಟಕ್ಕೇರಿದ. ಕೈಖ್‍ಬಾದ್‍ನ ಮಂತ್ರಿಗಳು, ಕೊತ್ವಾಲರು, ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ತಮ್ಮ ನೌಕರಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಕಂಗಾಲಾದರು.

ಇವರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಹನ್ನೆರಡು ಸಾವಿರ ಮಂದಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಪೀರ್‍ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಮಹಾನ್ ಗುರುಗಳು ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು. ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವ್ಯವಹಾರವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಅವರಿಗೆ ದೈವಮಾಯೆಯಿಂದ ಸಂಪತ್ತು ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಪ್ರಚಾರವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಪ್ರತೀ ದಿನ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಅನ್ನದಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವರ ಈ ಅತಿಥಿ ಸತ್ಕಾರ್ಯ ಇಡೀ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆದುದರಿಂದ ಕೈಖ್‍ಬಾದ್‍ನ ಹನ್ನೆರಡು ಸಾವಿರ ಮಂತ್ರಿಗಳು, ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು, ಕೊತ್ವಾಲರು ಮತ್ತು ಸೈನ್ಯದ ಸರದಾರರು ತಮ್ಮ ಹಸುವಿನ ಬೇಗೆಯನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರ ಖ್ವಾನ್‍ಖಾಹಗೆ ಬಂದರು. ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ, ಅವರಿಗೆ ಅನ್ನದಾನ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಹಲವಾರು ತಿಂಗಳು ಅವರು ಇವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅನ್ನ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನೂ ಸಹ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ತಂಗಲು ಜಾಗವನ್ನೂ ಸಹ ಕೊಟ್ಟರು. ಈ ವಿಷಯ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಸೈಯ್ಯದಿ ಪೀರ್ ಹನ್ನೆರಡು ಸಾವಿರ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಎಲ್ಲಿ ಕ್ರಾಂತಿ ಎಬ್ಬಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾರೋ ಎಂದು ಆತ ಭಯಭೀತನಾದ.

ಆದುದರಿಂದ ತನ್ನ ನಂಬಿಕಸ್ತ ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ಆತ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರ ಹತ್ತಿರ ಗೂಢಚರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದನು. ಅವರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಹಳ ವಿನಮ್ರತೆಯಿಂದ ಹೋಗಿ, ತಲೆಬಾಗಿ ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಸಹ ಆಗಿಹೋದರು. ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸುಳಿವೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ತಾವೇ ಸ್ವತಃ ಒಂದಿನ ಕೈಖಾಬಾದ್‍ನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ವಿಗಳ ಜೊತೆ ಮಾತು ಮಾತಲ್ಲೇ ಹೇಳಲಾರಂಭಿಸಿದರು – ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಮಹಾರಾಜರ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅರ್ಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಬಹಳ ಅಂಜುಬುರುಕ, ನಿಶ್ಶಕ್ತ, ಮುದುಕ ಮತ್ತು ಜಿಪುಣನಾಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಇವನ ಹತ್ತಿರ ಯಾವ ದೈವಮಾಯೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅವನಿಂದ ರಾಜ್ಯಭಾರ ನಡೆಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬನ್ನಿ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರನ್ನು ಮಹಾರಾಜರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಕೈಖ್‍ಬಾದ್‍ನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾರು ಯಾವ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೋ ಅದನ್ನೇ ಪುನಃ ಅವರು ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿ. ಈ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ, ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರುಗಳಿಗೆ, ಮತ್ತು ಮೌಲ್ವಿಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ಅಭಿರುಚಿ ಕಂಡಿತು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸಹ ಇದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿ ಜಲಾಲುದ್ದೀನನ ಗೂಢಾಚಾರರೊಂದಿಗೆ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರ ಸನ್ನಿಧಿಗೆ ಹೋಗಿ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು. ನನಗೆ ರಾಜನ ಪಟ್ಟ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ರಾಜ್ಯಭಾರ ಏನೆಂಬುದು ನಾನು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲೆನು. ನೀವು ನಿರ್ಗತಿಕರೆಂದು ತಿಳಿದು ಆಶ್ರಯ ಕೊಟ್ಟೆ, ಊಟ ಕೊಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಏನಾದರೂ ನೀವು ಈ ರೀತಿಯ ಕುಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಖ್ವಾನ್‍ಖಾಹದಿಂದ ಹೊರದೂಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದರು.

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಮರಳಿ ಅಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದರು. ಈ ಫಕೀರನಂತೂ ಬುದ್ಧಿವಂತನಿಲ್ಲ, ನಾವು ಮಹಾರಾಜನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ, ಈತನಿಗೂ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಜನಾಗಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆಯಿದೆ ಆದರೂ ಹೊರಗಡೆ ಮಾತ್ರಾ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಷ್ಟೆ. ನಾಳೆ ರಾತ್ರಿ ನೀವೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬನ್ನಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡೋಣ. ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಯ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ, ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರನ್ನು ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸೋಣ ಎಂದರು.

ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್‍ನ ಗೂಢಾಚಾರರು ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ನಿಗದಿತವಾದ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಮಗ ಅರ್ಕಲಿಖಾನ್ ಸಹ ವೇಷಧಾರಿಯಾಗಿ ಬಂದು ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡ. ಅಲ್ಲಿ ಕ್ರಾಂತಿ ಮತ್ತು ಕಗ್ಗೊಲೆಯ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಕಾಶೆ ತಯಾರಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸೈಯ್ಯದಿಮೌಲಾರವರು ಅಲ್ಲಿ ಹಾಜರಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದ ಸಲುವಾಗಿ ಆ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಬಂದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಂತರು! ಸ್ವಾಗತ ವಾರ್ತೆಯಾಗಿ “ನಿಮ್ಮ ಬರವು ಶುಭವಾಗಲಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಆಸೆಗಳು ನೆರವೇರಲಿ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅವರು ತನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟುಹೋದರು. ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರ ಬಾಯಿಂದ ಈ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಜಲಾಲುದ್ದೀನನ ಮಗ ಅರ್ಕಲಿಖಾನನಿಗೆ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಈ ಷಡ್ಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಶಾಮೀಲಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಂಬಿಕೆಯಾಗತೊಡಗಿತು.

ಆದುದರಿಂದಲೇ ಅವರು ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಖಚಿತವಾಗತೊಡಗಿತು. ಸಭೆ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಂಡಿತು. ಕ್ರಾಂತಿಯ ದಿನ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲು ನಾಳೆ ಇದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಪುನಃ ಸೇರಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯವನ್ನು ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಗೂಢಚಾರರು, ಮಂತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಆತನ ಮಗ ಅರ್ಕಲಿಖಾನ್ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್‍ನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಆಗ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಲು ನಿಗದಿತ ವೇಳೆಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಅವರು ಸೇರಿರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸೇನೆ ಧಾವಿಸಿ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಆ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು.

ಆದರೆ ಅರ್ಕಲಿಖಾನ್ ಇವರನ್ನು ಸಹ ಸೆರೆ ಹಿಡಿದ. ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಂದೀಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಡಲಾಯಿತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದರ್ಬಾರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಜರು ಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಮಹಾರಾಜ ಎತ್ತರದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡನು, ಅವನ ಹಿಂದೆ ಯುವರಾಜ ಅರ್ಕಲಿಖಾನ್, ಮಂತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಸೈನ್ಯದ ಸರದಾರರು ನಿಂತಿದ್ದರು. ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ, ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಬೇಡಿಗಳನ್ನು ತೊಡಿಸಿ ಮಹಾರಾಜನ ಮುಂದೆ ಹಾಜರುಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಮಹಾರಾಜ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರೊಂದಿಗೆ ಸಂಭಾಷಿತನಾದ – “ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನಾನು ಏನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲೆಗೈಯುವ ಷಡ್ಯಂತ್ರವನ್ನು ರಚಿಸಿದೆ?”

“ನಾನು ನಿರಪರಾಧಿ. ಈ ಷಡ್ಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಯಾವ ಕೈವಾಡವೂ ಇಲ್ಲ” ಎಂದು ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಉತ್ತರಿಸಿದರು.

“ಹಾಗಾದರೆ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ಹಾಕಿಸಿ, ಈತ ಸತ್ಯವಾದಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಧುಮುಕಲಿ” ಎಂದು ಮಹಾರಾಜ ಹೇಳಿದ.

“ನಾನು ಇದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದು ಸೈಯದಿ ಮೌಲಾ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು.  “ಬೆಂಕಿಯ ಗುಣ ಸುಡುವುದು. ಅದು ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನೂ ಸುಡುತ್ತದೆ, ನಿರಪರಾಧಿಗಳನ್ನೂ ಸುಡುತ್ತದೆ. ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕುವ ತೀರ್ಮಾನ  ಶರಿಅತ್‍ನ (ಮುಸ್ಲಿಂ ಕಾನೂನು) ವಿರೋಧವಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಮಹಾರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಹೇಳಿದರು. ಈ ಸಮಯ ಬಂಧಿತರ ಹಿಂದೆ ಜಂಗಿ ಆನೆಗಳ ಒಂದು ದಂಡು ನಿಂತಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮುಫ್ತಿಯರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ಚಿಂತೆಗೀಡಾಗಿ ಯಾವ ತೀರ್ಪು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದ. ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದಾನೆ ಅಂದರೆ ಆತ ನಿರಪರಾಧಿಯಾಗಿರಬಹುದು.

ಈ ಮುದಿ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಬ್ಬ ಸೈಯದ್ ದರವೇಶಿಯ ಕೊಲೆ ಆಪಾದನೆಯನ್ನು ನನ್ನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಏಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಎಡಗಡೆ ನಿಂತಿರುವ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ಪಿಸುಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಜ ಹೇಳಿದನು. ಸುಲ್ತಾನನ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಮಂತ್ರಿ ತಲೆ ಬಾಗಿ ಹೇಳಿದ- `ಸುಲ್ತಾನರು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ. ನನಗೂ ಸಹ ಸೈಯ್ಯದಿಮೌಲಾ ನಿರಪರಾಧಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದಾಕ್ಷಣ ಅರ್ಕಲಿಖಾನನಿಗೆ ಸಂದೇಹವಾಯಿತು’ ಈಗ ಸೈಯ್ಯದಿಮೌಲಾ ಮತ್ತು ಅವನ ಅನುಯಾಯಿಗಳಿಗೆ ಮಹಾರಾಜ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾನೆ, ದೊಡ್ಡ ಗಲಾಟೆ ಆಗಬಹುದು. ಮಹಾರಾಜ ನಿಶಕ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ನಾನು ಸ್ವvಃ ನನ್ನ ಕಿವಿಗಳಿಂದ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಕಣ್ಣಾರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.

ಆದುದರಿಂದ ಆತ ಮಹಾರಾಜ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿಯ ಹಿಂದೆ ನಿಂತುಕೊಂಡೇ ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಆನೆಗಳತ್ತ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ. ಮಹಾರಾಜ ಮಂತ್ರಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದನ್ನು ಆನೆ ಸವಾರರು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಹಾರಾಜನ ಅಪ್ಪಣೆ ಪಡೆದು ಯುವರಾಜ ನಮಗೆ ಅಪ್ಪಣೆ ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಿ ತಮ್ಮ ಆನೆಗಳನ್ನು ಕೈದಿಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿಟ್ಟರು. ಕೆಲಕಾಲದಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಕೈದಿಗಳ ನಿರ್ನಾಮವಾಯಿತು. ಒಂದು ಆನೆ ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರವರನ್ನು ಸೊಂಡಿಲಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಬಿಸಾಡಿತು. ಅವರ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಾಲನ್ನಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲನ್ನು ಸೊಂಡಿಲಿನಿಂದ ಎಳೆದು ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾರನ್ನು ಸೀಳಿತು. ಹೀಗಾದಾಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಕತ್ತಲು ಆವರಿಸಿತು. ಹಗಲಿನ ವೇಳೆ ರಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ಮತ್ತು ಬಹಳ ಜೋರಾಗಿ ಬಿರುಗಾಳಿ ಬೀಸಿತು. ದರ್ಬಾರಿನ ಎಲ್ಲಾ ಖೀಮೆಗಳು(ಪಡಾವು) ಹಾರಿಬಿಟ್ಟವು.

ಮಹಾರಾಜ, ಯುವರಾಜ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅರಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಓಡಿಹೋದರು, ಈ ಬಿರುಗಾಳಿ ಇಡೀ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ತಿತ್ತರ ಬಿತ್ತರ ಮಾಡಿತು. ಇದಾದ ಒಂದು ವರ್ಷದವರೆಗೂ ಜಲಾಲುದ್ದೀನ್ ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಕಿರುಚಿಕೊಂಡು ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ತನ್ನನ್ನು ಸೈಯ್ಯದಿ ಮೌಲಾ ಹೊಡೆಯಲು ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಕೂಗಾಡಿ ನಿಂತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಪಲ್ಲಂಗದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಇದೇ ಅವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಆತ ತನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಮಗ ಅಲಾವುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿಯ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ. ಆತ ಕಡಾಮಾನಕಪುರದ ಒಡೆಯನಾಗಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿ ಆತನ ಅಪ್ಪಣೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಜಲಾಲುದ್ದೀನನ ತಲೆ ಕಡಿಯಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಶರೀರವನ್ನು ನದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡಲಾಯಿತು.

ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ)ರವರ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ನಾನು ಅವರ ಮುಖ ನೋಡತೊಡಗಿದೆ. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೂ(ರ) ಮುಖ ಹೊಳೆಯುತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವೇ ನನಗೆ ಕತ್ತಲೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ(ರ) ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವೇ ಅಳುತ್ತಾ ಇರುವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ನನ್ನ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಗೀತೆಯ ನೆನಪು ಬಂತು. ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ(ರ) ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವರು ಗೀತೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ಅಕ್ಷರಶಃ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ನಂತರ ಗಾಬರಿಗೊಂಡು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ(ರ)ಗೆ ಹೇಳಿದೆ – ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಶತ್ರುಗಳು ಅಲಾವುದ್ದೀನನಿಗೆ ಶಂಕಿತನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರಂತೆ ಎಂದು ನೆನ್ನೆ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಲ್ಪಟ್ಟೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಅಲಾವುದ್ದೀನ್ ನನ್ನ ಮನಮೋಹನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಪ್ರಭು ಸುಲ್ತಾನುಲ್ ಮಷಾಯಖ್ ಹಝರತ್ ಖ್ವಾಜಾ ನಿಜಾಮುದ್ದೀನ್ ಔಲಿಯಾ(ರ)ರವರ ಜೊತೆಯೂ ಅರ್ಕಲಿಖಾನ್ ಸೈಯದಿ ಮೌಲಾ ಜೊತೆ ಮಾಡಿದ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡುತ್ತಾನೆಯೇ?

ಹಾಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಮೀರ್ ಖುಸ್ರೋ(ರ) ಉತ್ತರಿಸಿದರು. ಇಡೀ ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನ ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಅಲಾವುದ್ದೀನನಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆತನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಉಳಿವು ಅಳಿವು ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಬೆರಳುಗಳಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಆತ ಮುಂದಾಲೋಚಕ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮಹಾರಾಜ. ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಆತನ ಗುಲಾಮರು ಯಾರೂ ಹಾಜರಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತನ್ನ ಗೂಢಚಾರರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ನನ್ನ ಗುರುಗಳು ಬಾಯಿಕೊಟ್ಟು ಸಹ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನೆನ್ನೆ ನೀವು ಕೇಳಿದ್ದೂ ಸಹ ಅಲಾವುದ್ದೀನನ ಒಂದು ಮುಂಜಾಗೃತ ಕ್ರಮವಾಗಿತ್ತು, ವಿರೋಧಿಗಳು ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಹಾರಾಜನ ಹತ್ತಿರ ಏನು ಪಿಸುಗೂಡಿದ್ದಾರೊ ಅದೆಲ್ಲಾ ಕತ್ತಲಿನಂತೆ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ದೂರವಾಗಿಹೋಗುತ್ತೆ, ಇದನ್ನೂ ನೀವು ಬಹಳ ಬೇಗ ಕೇಳುವಿರಿ.

— ಜಬಿವುಲ್ಲಾ ಖಾನ್, ಬೆಂಗಳೂರು